-
مقدمه
مشکلات عروقی، دیابت، فشارخون، سیگار و مواد مخدر، عوامل مستعدکننده در بروز گانگرن به دنبال زخم نکروزه هستند. گانگرن میتواند باعث مرگ بافت عضلانی شود و سپس تولید گاز و سپسیس کند. در مراحل پیشرفته بیماری، سموم در خون منتشر شده و ایجاد شوک میکنند که اغلب بسیار سریع و کشنده هستند.
-
معرفی بیمار
مددجو آقای ۵۵ ساله مبتلا به دیابت و هایپرتنشن، هوی اسموکر و اپیوم ادیکت است که بعلت CVA بستری بوده و بعد از ترخیص به علت بیحرکتی و پاراپلژی اندامها، زخم فشاری در پاشنه پای راست ایجاد شده و به دلیل عدم درمان مناسب، تاول هماتومه تبدیل به نکروز شده و سپس به واسطه اسموکر بودن و مشکلات زمینهای عروقی، ایسکمی، عفونت و نهایتاً گانگرن عضو اتفاق افتاده است. طبق درجهبندی واگنر، پای بیمار در درجه پنج و غیر قابل نجات بوده و بایستی آمپوتاسیون اتفاق میافتاد. عدم رضایت به قطع عضو، باعث سپسیس، سپتیسمی و نهایتاً فوت بیمار شد.
-
بحث و نتیجهگیری
برخی مطالعات نشان داده است که در صورت بکارگیری روش اکسیژن هایپربار تا حدودی میتوان از قطع عضو در این بیماران پیشگیری کرد. در صورت عدم موفقیت روش فوق، خطر ابتلا به سپتیسمی و مرگ در این بیماران بسیار بالاست. در اکثر مواردی که با گانگرن مواجه هستیم، قطع عضو آسیبدیده باعث نجات جان بیمار میشود. آموزش به بیمار و خانواده و آگاه نمودن ایشان از تبعات وخیم گانگرن، نقش بسیار مهمی در حفظ جان بیماران دارد.