-
مقدمه
باورهای اشتباه رایج در برخی جوامع و فرهنگ ها، منجر به مراجعه بیماران به افراد فاقد صلاحیت لازم و اعمال روشهای غلط و غیر استریل درمانی شده است. عواقب تشخیص و اقدام درمانی اشتباه در بیماران زخم پای دیابتی، میتواند به ایسکمی، عفونت، آسیب بافتی غیر قابل جبران و نهایتاً آمپوتاسیون کامل عضو ختم شود. با آموزش عمومی و آگاهسازی جامعه میتوان از این عوارض پیشگیری نمود.
-
معرفی بیمار
مددجو آقای ۶۵ ساله و دیابتی، به دنبال پیادهروی با کفش نامناسب، دچار زخم در کف پلنترال پای چپ شده و به دنبال آن با توصیه یکی از اقوام، تحت زالو درمانی قرار گرفته است. پس از دو هفته، با کانالیزه شدن و انتشار زخم به اطراف و ایجاد سلولیت و ادم، بیمار به مرکز درمانی مراجعه نموده و بستری شد. تاخیر در مراجعه بیمار به تیم چند تخصصی درمان زخم و بروز عفونت منتشر، سلولیت و استئومیلیت، منجر شد تا پزشک مشاور، بیمار را در لیست آمپوتاسیون قرار دهد. ولی عدم تبعیت و رضایت بیمار از تصمیم پزشک مشاور، باعث شد تا مداخلات موضعی من جمله دبریدمان، کنترل عفونت و روشهای نوین مراقبت از زخم در دستور قرار بگیرد و زخم بیمار در مدت ۳ماه بهبود یافت. درمان دارویی استئومیلیت کماکان ادامه دارد.
-
بحث و نتیجهگیری
بروز زخم در یک فرد دیابتی، از مواردی است که حتماً نیاز به مراقبت اصولی تحتنظر تیم چندتخصصی مراقبت از زخم دارد. عدم مراجعه فوری و به موقع در این افراد، میتواند عواقب بدی به همراه داشته باشد. بیماران با مراجعه به موقع به این مراکز میتوانند در کوتاهترین زمان ممکن و با کمترین هزینه، به بهترین نتیجه مطلوب دست یابند. ارائه چنین موارد موردی در کنگرهها، مجلات و رسانهها، میتواند به افزایش آگاهی جامعه و همینطور، بیماران دارای زخم کمک نموده و از صرف هزینههای بهداشتی و درمانی بکاهد.