-
مقدمه
انسان در طول زندگی خود، اتفاقات ناخوشایندی را تجربه میکند که گذشتن از برخی از آنها دشوار بوده و یک psychological trauma یا روانزخم برای فرد ایجاد میکند. اینگونه تروماها ممکن است منجر به عدم تبعیت از درمان و آسیب بیشتر به فرد شود. براساس مطالعات، حدود ۲۵% از بیماران دیابتی، در معرض ابتلا به زخم پا هستند. این زخمها به دلیل بهبود دیرهنگام، تاثیر قابل ملاحظهای بر کیفیت زندگی و سلامت جسمی و روانی بیماران دارند. درمان تیمی با حضور متخصصین عروق، داخلی، ارتوپدی، عفونی و کارشناسان زخم و روانشناسی، تمامی جنبههای تشخیص و درمان پزشکی را در نظر گرفته و میتواند در مسیر اجرای اقدامات درمانی، موثرتر باشد.
-
معرفی بیمار
مددجو آقای ۶۵ ساله، با زخم نکروزه کف پا به ابعاد 150*90 mm مراجعه نموده است. بیمار از حدود ۲۵ سال قبل دچار دیابت شده و heavy smoker است. زخم از ۵۰ روز قبل در اثر تاول بدنبال پیادهروی زیاد ایجاد شده و بعد از یک هفته از زمان ایجاد، به مرکز درمانی مراجعه نموده است و متاسفانه بدون در نظر گرفتن ابعاد روانی، تشخیص آمپوتاسیون، صریحاً به بیمار اعلام شده بود. اینگونه اعلام تشخیص پزشکی به بیمار، یک روانزخم را در بیمار ایجاد کرده که منجر به ناامیدی، ترک مرکز درمانی، عدم رعایت کنترل قند خون و نهایتاً عدم تبعیت از درمان گردید.
تلاشها و مداخلات روانشناختی مثبت یکی از اعضای خانواده از یک سمت، و معرفی یک تیم چند تخصصی درمان زخم از سمتی دیگر سبب شد بیمار به این تیم چند تخصصی مراجعه نموده و با مداخلات اصولی، در طول مدت دو ماه، بهبودی کامل زخم حاصل شود و پای بیمار به طور کامل حفظ شود.
-
بحث و نتیجهگیری
در بیماران زخم پای دیابتی، نظر تیم چند تخصصی درمانی، جهت درمان یا آمپوتاسیون عضو بسیار مهم است. تیمهای چند تخصصی درمانی، تمامی جنبهها را در نظر گرفته و نهایتاً مداخلات درمانی موثرتر را با هدف حفظ جان بیمار و حداقل آسیب به عضو اعمال مینمایند. تحمل بار روانی و جسمی قطع عضو برای این بیماران دشوار بوده و میتواند مستقیماً بر حیات ایشان تاثیرگذار باشد. پیشنهاد میشود قبل از اعلام تشخیص قطعی قطع عضو به این افراد، تمامی جنبهها را در نظر گرفت و نهایتاً با تایید تیم چند تخصصی درمانی، نسبت به اعلام آن بهروش اصولی و قابل پذیرش برای بیمار، اقدامکرد تا هم پذیرش آن برای بیمار و خانواده راحتتر باشد و هم تبعیت بیمار از درمان را به همراه داشته باشد.