-
مقدمه
زخم پای دیابتی، یکی از معضلات افراد دیابتی میباشد. اغلب این زخمها به دنبال نوروپاتی محیطی و یا درجاتی از ایسکمی میباشد. پینه یا کالوس در اثر فشار یا سایش غیرطبیعی در پای دفورمهی فرد دیابتی فاقد حس محافظتی ایجاد میشود و فرد را در معرض خطر زخم قرار میدهد. خودکنترلی، در چنین مواقعی، از بروز زخم عفونی وسیع و خطرآفرین جلوگیری میکند.
-
معرفی بیمار
مددجو آقای ۴۰ ساله، با سابقه دیابت کنترلنشده، با درد در ناحیه کف پای راست مراجعه نموده است. در بررسی انجام شده، دو آبسه چرکی در زیر کالوس های کف پا تشکیل شده است. تحت شرایط استریل دبریدمان شارپ و تخلیه آبسهها صورت گرفت و دستورات دارویی توسط متخصص عفونی داده شد. در این کیس، بعد از دبریدمان شارپ، شاهد تخلیه ترشحات آبکی و چرکی و بافتهای مرده از بستر زخم بودیم. بعد از دبریدمان شارپ و کراتوریموال، پانسمان نوین به همراه فوم آفلودینگ فیکس شد و بیمار با توصیه مراجعه به متخصص ارتوپدی جهت اصلاح دفورمیتیهای کفپا، ترخیص گردید.
-
بحث و نتیجهگیری
تشخیص دفورمیتی و بدشکلی توسط ارتوپد و به کمک تصویربرداری تشخیصی، قطعی میگردد. خود فرد میتواند وجود پینه و کالوس در کف پای خود را بررسی نموده و در صورت بروز، باید به تیم چندتخصصی مراقبت از زخم و پا مراجعه نماید. خود کنترلی، توجه به تغییرات ساختاری و شکل پاها و کنترل سطح قند خون، میتواند در پیشگیری از بروز زخمهای وسیع دیابتی کمککننده باشد.
اگر این بیمار کمی دیرتر مراجعه میکرد، ممکن بود زخم عمقیتر شده و تبعات آن دامنگیر بیمار گردد.