مارگزیدگی و احتمال قطع عضو

• مقدمه

مارگزیدگی از فوریت‌های ‌پزشکی است ‌که باید اقدامات ‌فوری مراقبتی در آن صورت‌ پذیرد. گزش، علائم موضعی و علائم سیستمیک داشته و شناسایی آنها از اهمیت بالایی برخوردار است. علائم موضعی شامل قرمزی، سوزش، تندرنس، تورم، اکیموز، نکروز و علائم سیستمیک شامل تهوع، استفراغ، گیجی، کلاپس و تشنج خواهد بود. شناسایی این علائم در تشخیص ‌به ‌موقع، کاهش عوارض و مرگ‌ و ‌میر بسیار مهم و حیاتی می‌باشد.

• معرفی بیمار

مددجو آقای ۲۶ ساله و بدون سابقه بیماری، به دنبال گزش‌ مار و عدم پیگیری و انجام مراقبت‌های پس‌ از گزش، دچار زخم ‌عمق دارای بافت نکروزه در ناحیه پاشنه پای راست می‌شود. علی‌رغم خون‌رسانی مناسب و کافی، زخم وی بهبودی نداشته و نهایتا به مرکز درمانی مراجعه نموده است. با تشخیص پزشک معالج، کاندید آمپوتاسیون به دلیل استئومیلیت پاشنه می‌گردد. بیمار به قطع عضو رضایت نداده و با توصیه یکی ‌از نزدیکان به‌ مرکز چند تخصصی درمان زخم مراجعه می‌نماید. کنترل عفونت و مدیریت موضعی زخم، به ‌صورت همزمان صورت گرفته و پس از یک دوره درمان ۲ ماهه، زخم بهبود می‌یابد.

• بحث و نتیجه‌گیری

در وقایع تهدید کننده حیات، اقدام به‌ موقع، پیگیری ‌بعدی و طی‌کردن اصولی پروسه ‌درمان، از اقدامات اصلی و بسیار مهم محسوب می‌شوند. مراقبت ‌از محل گزش تا بهبودی ‌کامل، می‌تواند مانع ‌از بروز عفونت و افزایش احتمال آمپوتاسیون شود.

آموزش‌ به ‌جامعه در امر فوریت‌های پزشکی، می‌تواند ‌از زیان‌های جانی ‌و مالی و از کارافتادگی افراد به ‌خصوص در سنین بهره‌وری جلوگیری نماید.