پیودرما گانگرنوزوم نوعی بیماریپوستی است که باعث ایجاد زخمهای دردناک، برجستگیها و تاولهای پوستی و تغییر رنگ سطح پوست میشود.
علت اصلی ایجاد این بیماری نامشخص است،
اما در بیشتر مواقع به دلایل مشکلات خودایمنی ایجاد میشود.
علائم و نشانههای پیودرما گانگرنوزوم
به وجود آمدن تاولها و برجستگیهای کوچک پوستی که به رنگ قرمز، بنفش، قهوهای، آبی و سیاه دیده میشوند، از نشانه های این بیماری است.
این تاولها سرشار از چرک هستند و به سرعت بزرگ میشوند.
همچنین از دیگر علائم این بیماری، میتوان به ظاهر شدن زخمهای باز و دردناک پوستی،
التهاب پوست در اطراف زخمها،
تب و درد شدید ناحیهی آسیب دیده، اشاره کرد.
تاولها و زخمهای بیماری پیودرما گانگرنوزوم به سرعت رشدکرده و بزرگتر میشوند.
بنابراین، توصیه میشود در صورت مشاهده این علائم هرچه سریعتر به پزشک مراجعهکرده و از پیشرفت بیماری جلوگیریشود.
علت ایجاد پیودرما گانگرنوزوم
علت اصلی بروز این بیماری ناشناخته است؛ اما طبق نتایج بدست آمده توسط پزشکان، این بیماری معمولاً به اختلالات سیستمایمنی بدن مرتبط میشود.
افراد درگیر بیماریهای خودایمنی مانند کرون، آرتریت روماتوئید، کولیت اولسراتیو و…
بیش از افراد دیگر مستعد ابتلا به بیماری پیودرما گانگرنوزوم هستند.
تشخیص پیودرما گانگرنوزوم
تشخیص قطعی و مطمئنی در بیماری پیودرما گانگرونوزوم وجود ندارد.
برخی بیماریها علائم و نشانههای ظاهری مشابه با بیماری پیودرما گانگرنوزوم دارند.
بنابراین، پزشک معمولاً با معاینه و انجام آزمایشات مختلف به رد سایر علل احتمالی بیماری پوستی ایجادشده میپردازد.
برای مثال، انجام آزمایشهایی مانند آزمایشخون که شواهدی مبنی بر عفونت و… را بررسی میکند.
مشاهده و بررسی نمونه کوچکی از قسمت آسیب دیده پوست (بیوپسی) زیر میکروسکوپ
معاینه کولون (کولونوسکوپی) برای بررسی بیماریهای التهابی روده و معاینه رکتوم، انجام میشود.
انجام تست پاترژی: اگر ضربه جزئی با سوزن به پوست، آسیب اغراق آمیز از جمله بثورات پوستی و… ایجاد کند، در صورتی که زخمهای ایجادشده به دلیل ابتلا به سایر بیماریها نباشد، نشان از بیماری پیودرما گانگرنوزوم است.
درمان پیودرما گانگرنوزوم
استفاده از داروهای کورتیکو استروئیدها: کورتیکو استروئیدها که داروهای ضدالتهابی هستند، معمولاً به صورت پمادهای موضعی یا داروهای خوراکی تجویز میشوند.
داروهای کورتیکوستروئید مانند پردنیزولون، کورتیزول و… عوارضی مانند تغییر خلق و خو، بیخوابی و افزایش اشتها دارند.
داروهای ضعیف کننده سیستم ایمنی: داروهای مانند سیکلوسپورین با سرکوب سیستم ایمنی، توانایی این سیستم را برای آسیب رساندن به سلولهای خودی کاهش میدهد.
استفاده از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی: آسپرین، ایبوپروفن و… داروهای ضدالتهابی، غیراستروئیدی هستند که برای کاهش درد استفاده میشوند.
این داروها عوارضی چون تهوع،استفراغ، اسهال و یبوست و… دارند.
استفاده از پماد سیلور سولفادیازین برای برخی زخمها: این پماد که نوعی آنتیبیوتیک موضعی است برای جلوگیری از عفونت استفاده میشود.
اکسیژن درمانی با فشار بالا (هایپرباریک): در این روش بیمار، تحت درمان با اکسیژن فشاربالا قرار میگیرد تا میزان اکسیژنخون افزایش یافته و بدن بهتر بتواند با عفونت مبارزه کند و زخمها نیز سریعتر بهبودیابند.
پیوند(گرافت) پوست: در این روش قسمتی از پوست سالم، به ناحیه آسیبدیده پیوند زده میشود.
احتیاط کنید ضربهای به قسمتهای آسیب دیده پوست وارد نشود، زیراکه آسیبهای فیزیکی از جمله خراشیدگی، بریدگی، سوراخ شدگی و… پوست آسیبدیده، میتواند علائم بیماری پیودرما گانگرنوزوم را تشدید کند.
برای جلوگیری از عفونت با مشورت پزشک یا کارشناس زخم، زخم را با آب و صابون یا محلولهای نمکی مناسب شستشو داده، سپس با پانسمان استریل مناسب، و غیرچسبان روی آنرا بپوشانید.
جراحیها و پیوندپوست در صورتی انجام میشوند که بهبود آسیبپوستی ایجادشده با روشهای معمولی دیگر امکانپذیر نباشد.
بهبود زخمهای پیودرما گانگرنوزوم، مراقبت جدی نیاز دارد.
توجه داشته باشید که مدتزمان بهبودی این بیماری به شدت بیماری، گسترش آن، عمق زخمها و توانایی سیستم ایمنی بدن و… بستگی دارد.